Tekeningen lagen in een keldertje, via een luik in de vloer in het huis van Jop Horst.
Tekeningen waren nat, kleefden aan elkaar, sommigen waren door doorgelopen inkt rood verkleurd. Ik denk achteraf dat Jop dit juist gaaf had gevonden.
Expositie werk van Jop Horst in Hoeve Overslot in Egmond aan de Hoef in 2016: tekeningen in baklijsten met werk van Jop Horst.
Een baklijst met tekeningen
Jop Horst:
Wat zal ik erover zeggen. Dat is een klus. Er iets over zeggen bedoel ik.
Ik werk het liefst zo ontheoretisch mogelijk, mens, beest, autodingen.
Ik werk niet met een bepaald idee. In het begin weet ik niet wat het wordt, het gaat gelijk op, het onderwerp en het tekenen.
De werkwijze is dat ik zo snel reageer dat het er al is, de lijn is er al, en het wordt een koning. Of de koning is er al, de lijn is er al en dan kan het nog een schaap worden. Dat geldt ook voor ander werk. Het is heel direct.
Ik zoek best wel heel erg naar iets, maar dat iets is vaag.
Soms lukt het me wel om daar een glimp van te krijgen.
De glimp van iets. Pretentieus, niet?
tekst: Diana de Vries
Jop Horst 2010
Een link op de website De Ambassade van Bukistan, ‘4 dagen van de week’ expositie in lunchroom Kolsté in Hengelo:
http://www.vdvdw.nl/deelnemers/jop-horst.html
stempelportret met gebruik van een poststempel:
krijttekening:
Een leegstaande garage op de hoek Deldenerstraat en Bankastraat in Hengelo. Eind 2014 en begin 2015 was dit een tijdelijke expositieruimte van het Lambooijhuis.
Ruud Hovestadt exposeert 48 tekeningen van Jop Horst:
Tijdens de opening. Rechts boven, een oog, uitvergrote tekening van Jop Horst:
Onder, Ruud Hovestadt en zijn vriendin Ine tijdens inrichten.
Kunstmarkt
Tussen bezoekers loopt een lange magere man. In zijn ene hand heeft hij een visserskrukje. Op de hoek, tussen twee kramen in, gaat hij zitten. Hij haalt uit zijn rugzakje een pakje lege kaarten. Op één kaart schrijft hij iets, deze legt hij voor zich op de grond:
TEKENING 1 euro.
Er komen mensen voorbij, ze kijken wantrouwig. Hij ziet er een beetje uit als een krantjesverkoper voor daklozen. Een echtpaar met een kind loopt langs. Kinderen zijn toegankelijk en vragen meteen. Zo ook deze kleine jongen. ‘Hallo meneer, verkoopt u tekeningen?’ ‘Ja’, zegt de lange magere man op het kleine krukje, ‘maar ik ga ze eerst maken. Zal ik een tekening voor jou maken?’ De vader komt ook dichterbij, ‘Wil je een tekening?’ Een gretige blik antwoordt hem en de vader geeft zijn zoontje een euro. Kunstenaar Jop Horst haalt zijn vulpen tevoorschijn en een witte blanke kaart. Met trefzekere lijnen tekent hij. Na een korte tijd, keurt hij, knikt en kijkt hij de kleine jongen aan die met gezicht op gelijke hoogte staat, ‘alsjeblieft’ en overhandigt hem de tekening. De jongen kijkt verguld naar de tekening, ‘mooi hè pap?’ De vader bevestigt en lacht, samen lopen ze naar de moeder die staat te praten met vriendinnen.
Een vriend van kunstenaar Jop Horst wandelt langs de kramen, hij ziet Jop Horst zitten op ‘t kleine krukje met zijn Tekening 1 euro en schiet in de lach, hij schatert. Jop vertelt later, ‘ik zie hem nog lachen, hij kwam niet meer bij’, Jop grinnikt.
tekst: Diana de Vries
15×10,5 cm
