Film door Artophobia, XX- Kunstkabel.
Installaties van Jop Horst. Registratie van de expositie van Jop Horst ‘Slaapwandelaar II’ in Graz, Oostenrijk 1999.
Categorie: Exposities
[:nl]Registratie ‘Hond’ in De Bank en standbeeld op sokkel in Gemeentehuis Hengelo[:en]diverse projecten ‘Hond’ in De Bank en standbeeld op sokkel in Gemeentehuis Hengelo[:]
Installatie ‘Hond’ in Villa De Bank in Enschede in 1992 van Jop Horst. Diner (hondenvoer) verzorgd door Ricardo Fuglistahler.
En een standbeeld in Gemeentehuis Hengelo door Jop Horst samen met Ricardo Fuglistahler die de sokkel maakte.
Next Flow in Hengelo 2003
Een lokaal waarvan de ruiten door Jop Horst met yoghurt waren bewerkt. Naast een lamp zette Jop een grote plant op een kruk. De plant was achtergelaten door de vorige bewoners van het pand en stond verpieterd op de grond in de hoek. Kunstenaar Uli Langendorf maakte deze foto’s.
Naast het lokaal stond een monitor:
Onder: video van een toneelclub met bejaarden waar Jop Horst vrijwilligerswerk deed. Hij filmde onderstaande scene. Deze video was te zien bij verschillende exposities.
De vrouw rechts in beeld speelt een kind dat zeurt om een ijsje bij de vrouw links, die de moeder speelt. De ‘moeder’ moet alle zeilen bijzetten om ‘het kind’ af te remmen en niet toe te geven.
(binnenkort komt hier deze video)
Tekeningen rood 2014
Tekeningen lagen in een keldertje, via een luik in de vloer in het huis van Jop Horst.
Tekeningen waren nat, kleefden aan elkaar, sommigen waren door doorgelopen inkt rood verkleurd. Ik denk achteraf dat Jop dit juist gaaf had gevonden.
In 2016 was er een expositie van het werk van Jop Horst in Hoeve Overslot in Egmond aan de Hoef, dat toentertijd onder beheer was van een goede vriend van Jop Horst, Hans Peter Corbee.
Tekeningen in baklijsten met werk van Jop Horst.
foto: Maarten Croonen
Diana de Vries, partner van Jop Horst, met de baklijsten
foto: Maarten Croonen
Tekeningen van Jop Horst in baklijsten
foto: Maarten Croonen
Tussen publiek: Op een monitor, 239 tekeningen in een loop. Grappige kachel met monitor voor vertonen filmpjes, 6 baklijsten met tekeningen van Jop Horst.
Hier enkel een paar foto’s van baklijsten.
vdvdw
Jop Horst:
Wat zal ik erover zeggen. Dat is een klus. Er iets over zeggen bedoel ik.
Ik werk het liefst zo ontheoretisch mogelijk, mens, beest, autodingen.
Ik werk niet met een bepaald idee. In het begin weet ik niet wat het wordt, het gaat gelijk op, het onderwerp en het tekenen.
De werkwijze is dat ik zo snel reageer dat het er al is, de lijn is er al, en het wordt een koning. Of de koning is er al, de lijn is er al en dan kan het nog een schaap worden. Dat geldt ook voor ander werk. Het is heel direct.
Ik zoek best wel heel erg naar iets, maar dat iets is vaag.
Soms lukt het me wel om daar een glimp van te krijgen.
De glimp van iets. Pretentieus, niet?
Diana de Vries
Jop Horst 2010
Een link op de website De Ambassade van Bukistan, ‘4 dagen van de week’ expositie in lunchroom Kolsté in Hengelo:
http://www.vdvdw.nl/deelnemers/jop-horst.html
Expositie in Hoeve Overslot juli 2016 Uitnodiging expositie in Hoeve Overslot tot 24 juli 2016
Opening expositie van Jop Horst, Anita Duyvis en Tineke Tukker, 28 mei 2016 14:00 Hoeve Overslot, Slotweg 42 in Egmond aan de Hoef. Openingstijden: zaterdag en zondag 14.00 – 18.00 tot en met 24 juli 2016
Wat we van Jop Horst (1961-2014) zien zijn filmpjes en tekeningen. Werk dat ook voor anderen van grote invloed was. De laatste jaren maakte hij vooral tekeningen. Zijn bijna intuïtieve tekeningen waren voor hem zelf soms eigenaardig, hij liet zich graag verrassen. Zo nu en dan waren het zwarte strepen, donker en destructief, en dan weer absurdistisch. Oja, hij kon erom lachen. En soms tekende hij naïef, hij liet het gebeuren, keurde het niet af. Jop zocht het pure. Dat deed hij met de dingen en dat deden de dingen met hem.
Tekeningen Jop Horst
Kijkkastje door Anita Duyvis
De bijzondere kijkkasten van Anita Duyvis tonen verschillende interieurs over elkaar heen. Dit resulteert in stille interieurs waarin de geschiedenis nog ademt. Dichtbij en veraf is een constructie in haar werk die verontrust. Een gordijn of vitrage schermt met privelege en tijd. Menselijke aanwezigheid is nog voelbaar, dat geeft de kamers een desolate sfeer.
In haar kleurige viltschilderijen zien we mensen in klederdrachten met daarbij soms verschrikte gezichten. Het materiaal is vilt, zacht, dat is gek, je hebt de neiging om het aan te raken, tegelijkertijd moet je er afstand van nemen om het te kunnen bekijken. Maskeradeachtige gezichten in een bus weergeven een onaangename gekte, terwijl door kleur en zachtheid van het materiaal het werk bijna psychotisch aandoet.
Viltschilderij van Anita Duyvis
‘pernis oil refinery’ van Tineke Tukker
‘Uitzicht Rijnmond’ van Tineke Tukker
De schilderijen van Tineke Tukker vertellen over begrenzingen. ‘Schilderen is vooral werken met illusie. Binnen kan een werkelijkheid zijn die ook buiten plaats kan vinden en andersom.’ Ze houdt van imperfectie, ‘dat niet alles klopt’.
Het schilderij ‘uitzicht Rijnmond’ is zo’n prachtige illusie, twee witte figuren die lopen door een landschap van rood opspattend water, achter zie je de contouren van een fabriek.
Het doek ‘pernis oil refinery’ van 2 bij 2,5 meter, is groot. Zo’n olieraffinaderij dringt zich aan je op, kleuren geel, snelle streken verbeelden energie. Haar kleine doeken zijn een serie tafels, groen, grijs, rood, geel of bruine tafels, dan is het duidelijk wat kleur doet met emotie.
tekst: Diana de Vries