Kunstmarkt
Tussen bezoekers loopt een lange magere man. In zijn ene hand heeft hij een visserskrukje. Op de hoek, tussen twee kramen in, gaat hij zitten. Hij haalt uit zijn rugzakje een pakje lege kaarten. Op één kaart schrijft hij iets, deze legt hij voor zich op de grond:
TEKENING 1 euro.
Er komen mensen voorbij, ze kijken wantrouwig. Hij ziet er een beetje uit als een krantjesverkoper voor daklozen. Een echtpaar met een kind loopt langs. Kinderen zijn toegankelijk en vragen meteen. Zo ook deze kleine jongen. ‘Hallo meneer, verkoopt u tekeningen?’ ‘Ja’, zegt de lange magere man op het kleine krukje, ‘maar ik ga ze eerst maken. Zal ik een tekening voor jou maken?’ De vader komt ook dichterbij, ‘Wil je een tekening?’ Een gretige blik antwoordt hem en de vader geeft zijn zoontje een euro. Kunstenaar Jop Horst haalt zijn vulpen tevoorschijn en een witte blanke kaart. Met trefzekere lijnen tekent hij. Na een korte tijd, keurt hij, knikt en kijkt hij de kleine jongen aan die met gezicht op gelijke hoogte staat, ‘alsjeblieft’ en overhandigt hem de tekening. De jongen kijkt verguld naar de tekening, ‘mooi hè pap?’ De vader bevestigt en lacht, samen lopen ze naar de moeder die staat te praten met vriendinnen.
Een vriend van kunstenaar Jop Horst wandelt langs de kramen, hij ziet Jop Horst zitten op ‘t kleine krukje met zijn Tekening 1 euro en schiet in de lach, hij schatert. Jop vertelt later, ‘ik zie hem nog lachen, hij kwam niet meer bij’, Jop grinnikt.
tekst: Diana de Vries
